Aslında sakin bir insanım. Fabrikada bir
kaç kişi sinirli olduğumu söyleye, söyleye 4 sene kadar önce bir
“Sinirli İrem” çıktı ortaya.
7 ay önceki alt benlik çalışmasında ise
“hadi Sinirli İrem’e çalışalım” dedim, çalıştık. Sinirli İrem ateş
şeklinde. Kırmızı, sarı, turuncu renklerde. Dişi bir ateş bu. İrem
haksızca yargılandığında, kendisi kaynaklı olmayan bir hatayı çözmeye
çalışıp da çözemeyince, işler İrem’in kontrolünden çıkarılmaya çalışınca
ortaya çıkıyor. İrem’e bir faydası var tabii. Çözüm bulması için
hırslandırıyor. Enteresan bir şekilde Sinirli İrem daha yaratıcı ve çok
pratik çözümler bulabiliyor. Bununla beraber Sinirli İrem’in her ortaya
çıkışında İrem’in sesi yükseliyor, kırıcı olabiliyor ve sonrasında da
bütün bunları yaptığı için sinirden kuduruyor. E yıpratıcı tabii.
Neyse efendim, Sinirli İrem
Casablanca’ya gitmeye karar verdi. Le Casart’da takılacak, kafa
dinleyecek, Fas’ı gezecekti. Çok yorgundu. Aslında İrem’i çok sevdiğini,
gitmek istemediğini, yine de giderse iyi olacağını söyledi ve gitti.
Giderken bana “çözüm üretemediğini düşündüğünde, sakince kaynaklarını
kontrol et” dedi. 7 aydır da kendisinden ses alamadık. Zannımca Fas’ı
çok sevdi. Artık hep Casablanca’da mı kaldı, yoksa Marakeş pazarlarını
da gezdi mi, Mavi Şehir’de masallara mı daldı bilmiyoruz.
Sinirli İrem dün birdenbire ortaya
çıktı. Bir tedarikçimin davranışı beni çok rahatsız. etti. Çok acil
çözüm üretmem gerekiyordu, üretemedim, Sinirli İrem’le gözgöze geldik
fakat çok silikti ve uzakta görünüyordu. Ben o arada hızlıca
kaynaklarımı kontrol ettim, bir kaç telefon görüşmesi yaptım. 3
saatimizi aldı, sorunu çözdük.
Kıssadan hisse dersek; hepimizin hem
kendimize ve çevremizdekilere karşı yaptığımız bir hata var. Davranış
boyutunda tanımlanması gereken şeyi, kimlik boyutunda tanımlıyoruz. Yani
“İrem sinirli bir davranış sergiledi” demiyoruz da, “Sinirli İrem”
yaftasını yapıştırıyoruz. Bunu maalesef çocuklarımıza hep yapıyoruz. Bir
sınavda düşük not alınca “başarısızsın” diyoruz. Hooop “Başarısız Ayşe”
çıkıyor ortaya. Çocuk bunu kimlik boyutuna taşıyor ve kendini hep
başarısız zannediyor. Halbuki “Ayşe, bu sınavda başarılı not alamamış
olman hakkında konuşalım mı?” dediğinizde çocuk sadece bu sınavın
sebeplerini zihninde irdeleyecek. Tembel Ali, Zıp zıp Emine, Ağlak
Ahmet, vs vs. Böyle yaftalamalar kimbilir kaç çocuğumuzun başarısına set
çekti.
Çocuklarınızın olumsuz davranışlarını
kimliklendirmeyin. Çocuğun bu davranışın farkında olmasını sağlayın.
Farkında olursa, davranışına gözlemci olacak ve sorununu çözecektir.
Olumlu davranışlarına da sık sık tanıklık edin. Bu onun kimliğini
güçlendirir.
Ben dün Sinirli İrem’in farkında olarak,
ona seyirci kalabildiğim için, sesimi yükseltmeden, kendimi yıpratmadan
sorunu çözebildim. Bunda “Sürekli Gelişimci İrem”‘in katkısı çok büyük
tabii…♥♥♥
Casablanca hakkında yazmışken, meşhur şarkıyı da dinlemeden geçmeyelim dedim. “Romantik İrem” kahvesini aldı bile. Sevgiyle…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder